فقدان الگوهای برخاسته از هویت ملی و مذهبی جامعه، منجر به بیگانه شدن کودکان میشود؛ کودکانی که نسل جوان و آینده را میسازند و میراثدار فرهنگ آن جامعه محسوب میشوند. هویت هر جامعه ای برگرفته از فرهنگ آن است. از این رو والدین و مربیان مهد کودک ها و وظایفی در خصوص تربیت کودکان و شکل گیری هویت آنها دارند که در ادامه به آن اشاره می شود.
1 .تفاوت نگذاشتن میان پسر و دختر
یکی از مسائلی که در بعضی خانواده ها و مهد های نامناسب دیده میشود ، فرق گذاشتن در جنسیت کودکان است که گاهی اختلاف هایی عمیقی را در کانون خانواده و جامعه پدید می آورد..
2 .انتخاب نام نیك توسط والدین
هر موجودی در جهان هستی، نشانی دارد که به وسیله آن شناخته میشود. انسانها نیز برای شناخته شدن باید نامی داشته باشند. انتخاب نام، حقی برای کودك است که در دنیا به رسمیت شمرده شده است. نامی که والدین انتخاب میکنند، باید کودك را به سوی ارزشهای انسانی و دینی راهنمایی کند؛ زیرا همیشه همراه او است
3 .تربیت دینی فرزندان
میدانیم که در یك زندگی مشترك، فقط زن و مرد برای داشتن یا نداشتن فرزند تصمیم میگیرند. در این میان، اراده فرزندی که متولد میشود، دخالتی ندارد. بنابراین، والدین باید با آگاهی از وظایف تربیتی، محیطی مناسب برای تربیت دینی فرزندان خود به وجود آورند. و آنها را از رو آوردن به کارهای ضد دینی بازدارند. براساس پژوهشهای دانشمندان گوناگون، بیشترین نابسامانی های اخلاقی و رفتاری در بزرگسالی، به سبب برخورد نادرست با کودك در دوران اولیه رشد و آغاز سال های زندگی است. در این باره، متولیان تربیتی برای شکل گیری هویت دینی باید از ابتدای زندگی نوزاد، کار خود را آغاز کنند.
4 .ابراز محبت به فرزند
گرایش کودك به پذیرش فرمانهای دینی، زمانی روی میدهد که کودك در خود شخصیتی احساس کند. در این میان، اظهار محبت، دوستی و رفاقت، در شکلگیری شخصیت، نقش مهمی دارد. وقتی کودك با رفتارهای مناسب روبهرو شود، با شخص، رابطه عاطفی برقرار میکند و آموزههای دینی را از او میپذیرد، ولی اگر والدین و مربیان نتوانند محبت و دوست داشتن خود را به کودك نشان دهند، از کارآیی تربیت دینی کاسته می شود.
کودکان برای تخلیه انرژی خود به جنبوجوش و بازیهای گوناگون نیاز دارند. اگر والدین و مربیان با روشهای سختگیرانه، جلو فعالیت و بازی آنان را بگیرند، آنها منزوی میشوند و خواهند کوشید در نبود والدین و مربیان، به بازی بپردازند. این جا است که کودکان در وجود خودشان نسبت به پدر و مادر یا مربی احساس تنفّر میکنند و از عمل کردن به سفارشهای دینی و اخلاقی می پرهیزند. اینگونه کودکان شاید در ظاهر، آموزههای دینی را اجرا کنند، ولی هویت دینی به صورت عمیق و نهادینه شکل نمیگیرد. بنابراین، باید با توجه به نیازهای جسمی و روحی کودکان در این سالها، امکانات لازم را برای پرداختن به بازیهای گوناگون فراهم کرد. بعضی از روایتها، بازی کردن کودکان را نشانه صبر و شکیبایی آنها در بزرگسالی می دانند.
6 .کودکی کردن با کودکان
پدر و مادری که فرزندشان در مرحله کودکی قرار دارد، باید خودشان در رویارویی با آنها کودکی کنند. بدینگونه میتوانند به نیازهای آنان پی ببرند و رابطه عاطفی عمیقی میان خود و فرزندشان برقرار سازند. در این میان، میتوان با درك نیازهای کودك و ایجاد رابطه عاطفی، زمینه رشد و یادگیری مسائل دینی را به خوبی فراهم کرد. کودکانی که به والدین خود اعتماد میکنند، باورها و آموزشهای آنها را هم به راحتی می پذیرند.
اگر کودکی به کارهایی دست بزند که سبب نارضایتی والدین و مربیان شود، بهترین برخورد با او چیست؟ اگر متولیان تربیت کودک به تنبیه بدنی روی آورند، طولی نمیکشد که حالت دور شدن از آنها در او شکل میگیرد و سبب رفتارهای نادرست دیگری می شود. برای نمونه، کودکانی که با تنبیه نامناسبی رو به رو می شوند، میکوشند از آموزههای دینی سرپیچی کنند و گاهی بر خلاف خواسته خود، آن را انجام دهند.
8 .آموزش تدریجی مسائل دینی
کودکان در هفت سال اول زندگی باید تا حد زیادی آزاد باشند تا جایی که در روایتها از این حالت به عنوان سروری، پادشاهی و مانند آن یاد شده است. بنابراین، نباید برای عمل به مسائل دینی با سختگیری های بی مورد، آنها را در تنگنا قرار داد، بلکه باید با روشهای جذاب، مقدمات آموزش و عمل به بعضی مسائل دینی را فراهم کرد.
برای ثبت نام و شرکت در مهدکودک کیدو کیدز کلاب از طریق لینک ثبت نام اقدام کنید.
یک دیدگاه بنویسید